Met je ogen open zie je zo veel meer
Misschien wel iets dat je nooit eerder zag en wat jouw perspectief verandert. Verhalen liggen op straat, dag in, dag uit, elke dag opnieuw. In een ontmoeting, in een verbazing, in de natuur, in het openbaar, in een glimlach. Daar waar gewerkt wordt, geleefd wordt, lief gehad of daar waar er frictie is. Daar waar hoop en verlangen is en daar waar er angsten zijn. Alles kan belicht worden, er kan altijd ander licht geschenen worden, of je wil of niet. Een sprankeling, een beetje of een heleboel. Give it a try, want er is zo veel moois dat de aandacht verdient.
Dag 27 uit een dagboek
Mijn ochtendloopje door de duinen was zwaar. Hetzelfde parcours met dezelfde afstand kan de ene dag anders voelen dan de andere. Het was mooi, dat wel, en fijn ook na afloop. Het tijdstip was anders, het licht was anders. En met al die elementen is iedere loop altijd weer een beleving op zichzelf.
Dag 26 uit een dagboek
Toen ik – nog voor de openingstijd – bij de stort aankwam, stonden er al 30 auto’s voor mij. ‘Je bent niet voor 11 uur aan de beurt’, zei de man die het verkeer regelde. De zon scheen en ik had een fijne podcast aan. Ik sloot aan in de rij, dankbaar dat ik hier in mijn eigen bubbel extra tijd kreeg.
Dag 25 uit een dagboek
Van de eerste honderden meters lopen kwam er niet zo veel. Op elke bocht, bij iedere boom en met elke blik op de zon stond ik stil. In bewondering, verwondering. Ik zou het je willen laten zien. laten horen en voelen. Ik maakte foto’s, een filmpje. Maar niets kon dat plaatje vastpakken.
Dag 24 uit een dagboek
Ken je dat gevoel als kind nog dat je vanbinnen stond te springen, te juichen, niet kon wachten om iets te gaan doen, te bedenken, uit te voeren? Ik heb dat nog steeds vaak. Ik ben dan ook dankbaar voor de creativiteit die mij is meegegeven en voor mijn vermogen om – meestal – vanuit verschillende perspectieven te kijken.
Dag 23 uit een dagboek
Ik kreeg een foto van een perenboom in bloei, ontving een bijzonder mooi berichtje van een collega, en nog een van een andere. Ik wandelde met mijn lieve man, luisterde naar een talk met mijn lieve vriendin en kocht hardloopschoenen met de 2 oudsten. Ik bewonderde het vakwerk van onze schilder, praatte over budgetten..
Dag 22 uit een dagboek
Vandaag ben ik geraakt door het appje van 1 van onze verpleegkundigen in Brabant. Door de hevigheid waar ze midden in zit. Nog meer raakt me haar kracht en het vermogen om de stilte te vinden in het midden van de orkaan. Zo kan ze er zijn voor de ander. Ook zij schrijft een dagboek wat ik mocht lezen.
Dag 21 uit een dagboek
Mijn dag begon met tai chi in de tuin gevolgd door een meditatie. Een gegronde voorbereiding op een dag vol on line sessies. Vol inspiratie en mooie mensen dat wel. Toch moet ik voor, tussen en na de gesprekken op de computer even bewegen, niets doen, loskoppelen.
Dag 20 uit een dagboek
Je kunt met een handjevol mensen een heleboel veranderen, te beginnen bij jezelf. Wat dacht je van meer dan 1 miljoen mensen die tegelijk dezelfde intentie neerzetten? Vanmorgen om 4.45 uur was de ‘hele wereld’ samen en was ik one of them. ‘Zie je die mensen dan?’, vroeg mijn middelste die het wat vreemd vond dat ik zo vroeg voor een meditatie ging opstaan.
Dag 19 uit een dagboek
Vandaag doe ik niets. Ik zal ‘ledig’ zijn, waarvan enkel de gedachte mij moeite kost. Omdat ik hardnekkig geprogrammeerd ben in beweging te zijn. Gelukkig heb ik ook heel wat energie meegekregen, maar inmiddels weet ik dat altijd ‘aan staan’ zinloos is. Dat heb zelf mogen ervaren en bij anderen mogen zien.
Dag 18 uit een dagboek
Het bos zag er vreemd uit. De omgeving die normaal perfect volstaat als vredig toneel voor elfen en trollen was in zijn geheel omgetoverd tot een surrealistisch plaatje van een verkeersinfarct met eenrichtingswegen en -borden. Van een afstand behoorlijk lachwekkend, zeker omdat er niemand in de verste verte te bekennen was.
Dag 17 uit een dagboek
Ik zette vandaag 22.000 stappen. ‘Overdreven’ grapte mijn collega die de afgelopen 2 weken in quarantaine vastgeklampt zat op haar kamer in Utrecht. Ik kon om haar opmerking lachen. Misschien was het dat ook wel. Vandaag vond mijn jongste mij ‘opschepperig’ toen ik zei dat ik ergens goed in was.
Dag 16 uit een dagboek
De kraan was dichtgeplakt, waardoor het water alle kanten op spoot. O ja, dat is waar ook. Het is 1 april. Ik zag zijn koppie verscholen achter de tafel. Hij zat te gniffelen om zijn actie. ‘Ben je helemaal nat, mam? Dit jaar geen jaarlijks cakejes met zout om op school uit te delen.
