Met je ogen open zie je zo veel meer
Misschien wel iets dat je nooit eerder zag en wat jouw perspectief verandert. Verhalen liggen op straat, dag in, dag uit, elke dag opnieuw. In een ontmoeting, in een verbazing, in de natuur, in het openbaar, in een glimlach. Daar waar gewerkt wordt, geleefd wordt, lief gehad of daar waar er frictie is. Daar waar hoop en verlangen is en daar waar er angsten zijn. Alles kan belicht worden, er kan altijd ander licht geschenen worden, of je wil of niet. Een sprankeling, een beetje of een heleboel. Give it a try, want er is zo veel moois dat de aandacht verdient.
Geen tijd, geen berichten
Geen tijd, geen berichten. 24 uur zonder horloge en telefoon de natuur in. 24 uur buitenlucht, de diepte in, los van de zogenaamde werkelijkheid. Slapen in tentjes en koken op open vuur, waar alles langer duurt en lekkerder smaakt. Met ruimte voor spelen, zoals een kind dat nog doet.
What lights me up
Ik heb absoluut het voordeel dat ik met de zon geboren ben. Maar dat zorgt slechts voor de helft of je geluk kunt ervaren of niet. Er zijn andere factoren die een rol spelen. De omstandigheden, denk je misschien. Klopt, maar die tellen maar voor 10 % mee in de beleving van geluk.
Zes lessen over ontwikkelen
Ontwikkelen en dan werkbaar maken. Dat is een groot deel van mijn werk. Werk waar ik blij van word, werk dat ook mijn leven is. Ontwikkelen geeft mij naast voldoening hoop. Dat er altijd een andere weg is, dat er altijd mogelijkheden zijn. Dit jaar heb ik veel meer ontwikkeld dan ik ooit in een jaar zou doen.
De moed achter zichtbaar zijn
Tien jaar lang werken wij al voor iets anders, staan we er elke dag voor op. 10 jaar lang verbinden wij ons met mensen om iets anders te laten zien, omdat wij hier in geloven. In 10 jaar tijd zijn wij zichtbaarder geworden, omdat we onszelf steeds meer durfden te laten zien.
Verandering creëren door ruimte
Helemaal aanwezig zijn en kunnen ervaren wat er hier, op dit moment is. Los van tijd en materie, zoals de sporter, de musicus of het kind dat doet als hij speelt. Als verhalen er niet toe doen, noch emoties uit het verleden en je dus met nieuwe ogen, in verwondering, kunt kijken. Dan kun je echt luisteren en de juiste vraag stellen.
Mijn hart huilt
Mijn hart huilt als ik de beelden zie. Nog heviger voel ik het als ik vele woorden lees op social. De een nog harder tegen de ander, dan de ander ooit bedoeld had. Mijn hart huilt, omdat dit niet is zoals ik de wereld zou willen zien, omdat ik hier niet in geloof en omdat ik van een afstand zie dat dit niet oplossing is.
Mijn familie
‘Jij hebt wel een bewuste familie’ zei mijn vriendin, waarop ik mij direct een oud verhaal hoorde vertellen. Toen ik later ging tellen en nadacht over wie waar voor staat, zijn of haar stem spreekt en waar een ieder terecht is gekomen, kon ik niets anders dan haar beamen. Dit moest toch wel ergens vandaan komen.
Bang voor het donker
Toen ik een jaar of 10 was, was ik bang voor de dood. Vooral als het donker werd en mijn gedachten de loop kregen, dan benauwde het einde mij zo dat mijn adem stokte. Het werd erger toen we verhuisd waren en ik uit mijn vertrouwde omgeving vertrok. Maar ook daarvoor kan ik me herinneren dat ik een keer niet durfde te gaan slapen, …
Erkenning krijgen
Dag 6 van de week, waarin ik elke dag om 5 uur opsta. Zou staan. Het is 6 uur als de wekker gaat. Luisterend naar mijn lichaam koos ik ervoor een uur later dan de voorgeschreven challenge op te staan. In eerste instantie kwam een stemmetje: ‘Dat doe je toch niet, zet door’. Toen een ander stemmetje: ‘Luister naar je lichaam en zorg voor jezelf’, …
Leren in de vroegte
Het is 7 uur als ik terug ben van het lopen. Mijn hoofd en handen fris, mijn lichaam wakker en klaar voor de dag. Even daarvoor zocht ik de stilte, nadat ik een verhaal van een inspirerende spreker hoorde. Ik lees wat en ga zitten om te schrijven. Wat ik voel is ruimte. Wat ik ervaar is vreugde. Deze dagen doe ik mee met de ‘Magical Morning’. Magic it is.
Wat we nog niet wisten
Toen wij 15 jaar geleden ons huis kochten hadden we beelden hoe het er nu uit zou zien. We maakten toen beslissingen bij de verbouwing, over computeraansluitingen en kinderkamers. Toen ook hadden wij een plaatje over ons pad, dat altijd geëffend zou zijn. We wisten niet beter. In 15 jaar heb ik geleerd dat het geen zin heeft om voor zoveel jaren vooruit te plannen.
Een jaar van ons leven – deel 2
Deel 2 van mijn jaarverslag. Het deel waar ik vooral de nadruk op wil leggen. Niet om zaken te ontkennen, het leed van anderen te bagatelliseren, iets te onderdrukken. Omdat het voor mij het beeld is van hoe ik dit jaar beleefd hebt. Een jaar van ons leven, het jaar waarin ik dacht: ‘Hiervoor ben ik op aarde gekomen’, …