Helemaal aanwezig zijn en kunnen ervaren wat er hier, op dit moment is. Los van tijd en materie, zoals de sporter, de musicus of het kind dat doet als hij speelt. Als verhalen er niet toe doen, noch emoties uit het verleden en je dus met nieuwe ogen, in verwondering, kunt kijken. Dan kun je echt luisteren en de juiste vraag stellen.

‘Jij hebt wel een bewuste familie’ zei mijn vriendin, waarop ik mij direct een oud verhaal hoorde vertellen. Toen ik later ging tellen en nadacht over wie waar voor staat, zijn of haar stem spreekt en waar een ieder terecht is gekomen, kon ik niets anders dan haar beamen. Dit moest toch wel ergens vandaan komen.

Dag 6 van de week, waarin ik elke dag om 5 uur opsta. Zou staan. Het is 6 uur als de wekker gaat. Luisterend naar mijn lichaam koos ik ervoor een uur later dan de voorgeschreven challenge op te staan. In eerste instantie kwam een stemmetje: ‘Dat doe je toch niet, zet door’. Toen een ander stemmetje: ‘Luister naar je lichaam en zorg voor jezelf’, …

Toen wij 15 jaar geleden ons huis kochten hadden we beelden hoe het er nu uit zou zien. We maakten toen beslissingen bij de verbouwing, over computeraansluitingen en kinderkamers. Toen ook hadden wij een plaatje over ons pad, dat altijd geëffend zou zijn. We wisten niet beter. In 15 jaar heb ik geleerd dat het geen zin heeft om voor zoveel jaren vooruit te plannen.

Er zit een laagje tussen als ik mijn ‘jaarverslag’ wil maken. In de vorm van een blog die mijn reflectie weerspiegelt doe ik dat ieder jaar. Vorig jaar deed ik dat net te vroeg, had ik het jaar al als ‘het jaar’ genoemd en gebeurde er de laatste dagen iets dat de disruptie van dat jaar zou bestempelen.

Waar ik ook kom, wat ik ook lees, wie ik hoor, hoe ik ook kijk of luister, steeds weer kom ik bij 1 punt terecht. De essentie. Grappig genoeg speelt dat woord deze dagen heel bewust een rol in de maatschappij. Winkel en ketens beargumenteren waarom zij essentieel zijn …