Met je ogen open zie je zo veel meer
Misschien wel iets dat je nooit eerder zag en wat jouw perspectief verandert. Verhalen liggen op straat, dag in, dag uit, elke dag opnieuw. In een ontmoeting, in een verbazing, in de natuur, in het openbaar, in een glimlach. Daar waar gewerkt wordt, geleefd wordt, lief gehad of daar waar er frictie is. Daar waar hoop en verlangen is en daar waar er angsten zijn. Alles kan belicht worden, er kan altijd ander licht geschenen worden, of je wil of niet. Een sprankeling, een beetje of een heleboel. Give it a try, want er is zo veel moois dat de aandacht verdient.
Net alsof
‘We doen gewoon net alsof we door Elswout lopen’, zei ik tegen hem. Met het groen, het gras en het water was dat gemakkelijk te visualiseren. 1 Blik naar links of rechts en je was direct uit die verbeelding. Dan zag je de hoge gebouwen en het parkeerterrein van waar we werkelijk waren.
Ik ben en zo is het
160 vrouwen op anderhalve meter afstand. Je moet wel lef hebben om dat te durven organiseren en faciliteren. Nu. Het bedenken is 1, maar dat dan in concept en uitvoering brengen, dat is de next step. Niet de minste, want reken maar dat de weerstand groter is, als het podium groter wordt.
Hoe het gaat
‘Hoe gaat het met je?’ vroeg zij. ‘Goed’ zei ik en dat kwam uit mijn tenen. Ik voel me goed en krachtig. Vooral ben ik aligned en dan gaat het goed met mij. Ook al weet ook ik niet waar we heen gaan en wat er in godsnaam aan de hand is. Ook al beweeg ik in het midden van een orkaan, toch gaat het goed met mij.
De uitkomst van stilte en reflectie
Ik kijk opnieuw. De wereld is anders. Anders dan ik bedacht had, dan ik voorzien had, dan dat ik gehoopt had dat het zou zijn. Het is goed, vanuit een perspectief. En ook niet, vanuit een andere kant. Zichtbaarder dan ooit zijn de contrasten, gedreven door liefde of door angst. Voor mij althans.
Van een afstand, zo dichtbij
Van een afstand sta ik mijzelf de tijd toe om even niet in de actie te zijn. Om te verstillen, te gronden en te voelen wat er echt nodig is. Ik blijf dat ongemakkelijk vinden, want niets doen was nooit de bedoeling.
In stilte neem ik afscheid
Op 25 juni hoorden wij dat Albert onderweg was op zijn laatste reis. Het was een uur voordat de borrel met het kantoor van Voeding Leeft zou plaatsvinden in een prachtige tuin. Het was prachtig weer en een prachtig moment.
Dag 100 uit een dagboek – Einde
Vandaag is de eerste tropische dag gemeten in Nederland. Vandaag deelde Rutte mede dat de maatregelen versoepeld worden, vandaag sloten wij de filmopnames af en lunchten wij in het bos. Vandaag is er weer een stap verder in onze nieuwe keuken en lijkt er nog meer zekerheid dat de oudste overgaat.
Dag 99 uit een dagboek
Met een dekentje lag ik op de bank buiten in de tuin en schreef ik de eerste woorden van vandaag. De temperatuur heerlijk na een warme zomerdag. In het bos had ik het vanmorgen net te koud onder de schaduw van de bomen. Dat was in de zon zo weer verdwenen.
Dag 98 uit een dagboek
Ik ben er nog stil van. Het was een van de weinige dagen van het jaar waarop alle disciplines van het team bij elkaar komen. Normaal doen we dat fysiek en hebben we een programma waarin we delen, leren en inspireren met en door elkaar.
Dag 97 uit een dagboek
Ik heb het geluk dat wij een Italiaanse schoonzus als familielid hebben. Vandaag was dat voorrecht zo helder. Aan tafel, met elkaar en eten, zo veel, zo puur, zo lekker. Een lunch zoals wij die in onze cultuur niet kennen. Lang met elkaar aan tafel, met gang na gang na gang.
Dag 96 uit een dagboek
‘Waar verheug je je het meest op als je zo gaat zwemmen?’ ‘De duik om helemaal onder water te komen’ zei ik. Daar zit alles in. Het onverwachte, de verandering, de tegenstribbeling, het niet willen, de moed, de opluchting, de vervulling. Dat ene moment vind ik magisch.
Dag 95 uit een dagboek
Vroeger geloofde ik de verhalen, geloofde ik dat de overheid het wel wist, dat wetenschappers onafhankelijk van elkaar de waarheid hadden en dat dokters alles over gezondheid wisten. Net zoals ik geloofde dat directeuren van ‘grote bedrijven’ het goed met iedereen voor hadden en dat de reclameboodschappen ‘echt’ waren.
