Met je ogen open zie je zo veel meer
Misschien wel iets dat je nooit eerder zag en wat jouw perspectief verandert. Verhalen liggen op straat, dag in, dag uit, elke dag opnieuw. In een ontmoeting, in een verbazing, in de natuur, in het openbaar, in een glimlach. Daar waar gewerkt wordt, geleefd wordt, lief gehad of daar waar er frictie is. Daar waar hoop en verlangen is en daar waar er angsten zijn. Alles kan belicht worden, er kan altijd ander licht geschenen worden, of je wil of niet. Een sprankeling, een beetje of een heleboel. Give it a try, want er is zo veel moois dat de aandacht verdient.
Dag 97 uit een dagboek
Ik heb het geluk dat wij een Italiaanse schoonzus als familielid hebben. Vandaag was dat voorrecht zo helder. Aan tafel, met elkaar en eten, zo veel, zo puur, zo lekker. Een lunch zoals wij die in onze cultuur niet kennen. Lang met elkaar aan tafel, met gang na gang na gang.
Dag 96 uit een dagboek
‘Waar verheug je je het meest op als je zo gaat zwemmen?’ ‘De duik om helemaal onder water te komen’ zei ik. Daar zit alles in. Het onverwachte, de verandering, de tegenstribbeling, het niet willen, de moed, de opluchting, de vervulling. Dat ene moment vind ik magisch.
Dag 95 uit een dagboek
Vroeger geloofde ik de verhalen, geloofde ik dat de overheid het wel wist, dat wetenschappers onafhankelijk van elkaar de waarheid hadden en dat dokters alles over gezondheid wisten. Net zoals ik geloofde dat directeuren van ‘grote bedrijven’ het goed met iedereen voor hadden en dat de reclameboodschappen ‘echt’ waren.
Dag 94 uit een dagboek
Ik liep vandaag op een plek heel dichtbij waar ik 10 jaar van mijn leven verbleef. Als ik toen gezien had wat er hier was, dan had ik met andere ogen gekeken. Dan had ik waarschijnlijk ook een ander beeld gehad. De schoonheid van de natuur, de wijdsheid. Ik zag dat toen niet, waarschijnlijk omdat ik een puber was.
Dag 93 uit een dagboek
‘De gedachte dat dit voor altijd is, dat is mijn grootste obstakel.’ Het was tijdens een sessie met deelnemers in een test van een nieuw programma dat we drie weken geleden startten. Er zat jaren denkwerk in, conceptmatig en jarenlange ervaring.
Dag 92 uit een dagboek
Dag 92 uit een dagboekEnkele dagen terug dacht ik er aan bij 100 dagen te stoppen, de crisis immers zo goed als voorbij. Het leek me een mooi moment, lang genoeg. Mooi om op terug te kijken en er een strik om te doen. Maar een tijdsbeeld laat zich niet vangen in mooie...
Dag 91 uit een dagboek
Al jaren werk ik met vele anderen aan het shiften van een paradigma. Lichtpuntjes. Zoeken, verzamelen, verbinden. Samen creëren wij vanuit dezelfde taal en met hetzelfde voor ogen: een wereld die wel werkt. Voor ons en voor onze kinderen. Uit respect voor ons als mens, uit respect voor de aarde, uit respect voor de essentie.
Dag 89 & 90 uit een dagboek
‘Een feestje vieren, ja dat kan.’ Ook in corona tijd waar je met 30 mensen samen mag zijn en op 1,5 meter afstand. Met super lieve vrienden stonden we de hele dag in een andere keuken dan de mijne en maakten we de heerlijkste gerechten.
Dag 88 uit een dagboek
Vandaag was ik jarig. Dat heb ik altijd leuk gevonden. Ook vandaag. Over de helft in de 40 en dus op weg naar de 50. Het getal doet me niet zo veel. Liever kijk ik terug op mijn leven, overzie ik alles, denk ik aan nu en heb ik verlangens voor de toekomst.
Dag 87 uit een dagboek
Als hij in de vensterbank staat, dan kan hij in 1 jump via de trampoline op zijn bed springen. De trampoline was er deze maanden voor extra beweging toen er geen sporten waren en zelfs een fietsritje naar school niet mogelijk was.
Dag 86 uit een dagboek
Ze stonden juichend voor het gebouw, waarvan je van buiten niets van de inhoud of het karakter zag. Veel te vroeg, niet wetend wat er komen zou. Ze hadden er een beeld van in gedachten, groots.
Dag 85 uit een dagboek
Met tranen in mijn ogen stapte ik de trein in. Mijn mondkapje half over mijn mond, omdat het lastig ademen is. Omdat ik het niet gewend ben en omdat ik al heel lang mijn eigen manier van ademen heb gevonden.
