Dag 60 uit een dagboek

Een start van de wekelijkse online sessie, zoals gewoonlijk. Met voeten op de grond en aandacht op je adem. Incheckend bij vandaag. In 1 woord. Een nieuw perspectief volgde. Terugkijkend naar het begin van deze tijd. In 1 woord. Het proces overziend. In 1 woord. Blaadjes werden omhoog gehouden met dat ene woord erop in dikke letters. ‘Vogelvlucht, dankbaar, nederig, rust, ruimte, veerkracht, vernieuwing.’ Open en kwetsbaar. Met een lach en een traan. In de luchtigheid raakten we de diepte. In de diepte vonden wij licht. We dansten daarna in onze eigen kamers en zagen elkaar in al die vakjes op het beeldscherm. In beweging. In een bubbel, samen, zoals we deze periode wekelijks doen. En vandaag een beetje anders. In de vorm dan. De herinnering resteerde, met een grote glimlach. Deze kan ingelijst worden.

Ik nam de tijd om te landen, schakelde en ging op pad naar mijn geliefde plek. Waar ik kan gronden, waar ik alles kan loslaten, waar ik andere perspectieven kan zien, waar ik opleef. Ik was te laat en precies op tijd, omdat mijn lieve vriendin tegelijk aan kwam. Te koud zonder jas, zo leek het. Even later perfect door de beweging, zo bleek. We dwaalden door de bossen. We praatten en deelden diepe pijnen en de diepere verlangens eronder. We stelden vragen en vertelden onze ervaringen. Een bijzonder moment voor in een lijstje.

Een blauwe lucht,
een stralende zon,
een koude wind.
Licht en schaduw.
Binnen en buiten.
In het bos.
Ik luister in verbinding.
In verwondering.
In liefde.
Door al die jaren heen,
met alles wat we meedragen.
Zijn wij hier.
Vandaag.

Er zijn genoeg signalen die je vertellen dat iets niet werkt. Bij ieder mens. Als je daar naar luistert dan kun je zachtjes laveren door het leven. Negeer je ze dan worden signaler heviger, totdat je ze hoort en erop acteert. Hoe heviger de signalen hoe harder of pijnlijker de les. Als je de signalen kent dan volgt het er naar handelen. Dat begint bij je bewust zijn. Van je gedachten, je neigingen, je gevoelens, je gedrag. Reflectie daarop is altijd goed. Een check in, hoe voel ik mij en wat heb ik nodig. Nu. Vaak is dat niet wat je dan lijkt te wensen, vaak is dan anticyclisch beter. Om je niet te hoeven verdoven met alcohol, afspraken, drukte, film, nieuws of wat dan ook. Maar om het aan te kijken. Wat je diep van binnen verlangt. Met mildheid, het donker omarmend en de keuze voor dat wat bij jou past.

Simpel gezegd en dat is het misschien ook. Als je weet op welk pad je wil lopen dan is het een kwestie van keuzes maken en aandacht geven aan het juiste. Omdat we onze lessen in het leven te leren hebben is dat de ene keer makkelijker dan op een ander moment. Afhankelijk van de tijd, de beweging, de herinnering en dat wat jij aan te kijken hebt.

Je bent er niet alleen in. Dat hebben we allemaal, in welke hoedanigheid of hevigheid dan ook. Wij zijn allemaal 1.