Een jaar van ons leven – deel 2
Deel 2 van mijn jaarverslag. Het deel waar ik vooral de nadruk op wil leggen. Niet om zaken te ontkennen, het leed van anderen te bagatelliseren, iets te onderdrukken. Omdat het voor mij het beeld is van hoe ik dit jaar beleefd hebt. Een jaar van ons leven, het jaar waarin ik dacht: ‘Hiervoor ben ik op aarde gekomen’, het jaar waarin sluiers verdwenen en alles open lag, alles openbrak. Het jaar waarin ik zo veel licht en vertrouwen voelde en waarin ik vele anderen ontmoette met dezelfde ervaring. Een jaar waarin ik dat kon uiten, diende te uiten. Een jaar waarin het verlangen naar licht in de wereld zo veel groter werd.
Met een glimlach kijk ik terug op dit jaar. Nee, het is meer en groter dan dat. Als ik aan dit jaar denk dat voel ik vlinders dansen. Het zit niet in de vele hoogtepunten die ik beleefde, het zit in de shift die we maakten en het groeiende bewustzijn dat het anders moet en kan. Het zit in de intense verbinding die ik voelde onder water met zo veel dierbaren om mij heen. Het zit in de vele cirkels van licht waarin ik een onderdeel was en ben. Waar ik kom, wat ik doe, met wie ik ben. Het is er.
Het zit in de wandelingen
waarvan ik er kilometers liep.
In de meters die ik zwom in het
zuivere water.
In de gesprekken die ik had
zonder vragen te vermijden.
In de verbinding
fysiek of digitaal
volledig open of deels verscholen.
Het was er allemaal.
Soms leek het dat ik een andere realiteit leefde. Misschien was dat wel zo. Ik was echter de enige niet en ook dat was waar. De plekken waar ik was waren veilig, warm en vol met ruimte om er volledig te kunnen zijn. Ik werd gesupport er volledig te zijn, we hadden niets te verliezen. Niemand wist het immers, dus gewoon je hart volgen en van daaruit handelen was het beste wat er was. Gedachten die ik jaren alleen dacht te dragen, werden gedeeld en gemeengoed. Dit jaar zag ik zo goed dat ik niet alleen ben en er support is. Overal. Dat je enkel jezelf dient te openen om dat te ontvangen.
Mijn lijstje van dit jaar (en andere jaren) bestaat uit 12 punten. Op dag 12 uit mijn dagboek schreef ik over de magie van 12: ‘12 is mijn lievelingsgetal. Het zal vast zijn, omdat ik op de 12e van de maand juni geboren ben. Waarschijnlijk zit er meer achter. Opgeteld is de 1 en 2 van 12 een 3, die symbolisch staat voor creativiteit en communicatie. 12 is niet alleen een magisch getal voor mij, maar kennelijk beschouwde men 12 in oude tijden als het allerheiligste getal. Pythagoras en zijn leerlingen noemden het de ‘volmaakte harmonie’. Klinkt perfect die 12!’
12 hoogtepunten van 2020:
-
- De 65.000 woorden die ik schreef. Ze verbonden mij met dierbaren en onbekenden. Het nut van woorden en de intentie erachter werden helder. De woorden gaven mij moed en vertrouwen om meer zichtbaar te zijn met ‘de andere kant’ en dat wat er in mij leefde. Ze zijn bovendien voor mij een dierbaar stukje geschiedenis geworden die ik vanuit mijn perspectief heb vastgelegd.
- De wandelingen door de lentezon, in de vroegste vroegte. Met altijd een kaart op de grote boomstronk bovenaan de heuvel.
- De twinkeling die terugkeerde in de ogen van mijn middelste zoon na de wisseling van zijn leven. Dat je terug kan keren uit het donker en het licht weer kan zien is adembenemend en magisch mooi. En mogelijk dus.
- De musical van mijn jongste, waarin hij zijn solo song en vol in beeld was op het scherm van Pathe Haarlem. Niet het uiteindelijke resultaat zal me het meest bijblijven, maar het geloof in zichzelf en zijn visualisatie-kracht. De gesprekken aan de bedrand over licht en licht, leven en dood gaven mij elke dag van dit jaar zo veel voldoening en geluk.
- Net zoals de verschillende Cirkels Van Licht, waar ik bewust of onbewust inzat. Ik kon erin leunen, hangen en er volledig zijn. Zonder maskers, zonder regels, zonder bescherming. Ik leerde de pracht en kracht van vrouwen echt kennen. Hand in hand, figuurlijk in jurk of rok, de dag door. Dat gaf mij energie. Stevigheid ook.
- Mijn verjaardag die ik altijd vier en ook dit jaar weer. Buiten de kaders en binnen de mogelijkheden. Buiten, met vuur, eten zo heerlijk en vrienden zo fijn.
- De wekelijkse verbinding en diepgaande gesprekken in de Voeding Leeft cafés. Een plek waarin er ruimte was voor alles, waar er geluisterd werd en verbonden werd. Door lagen heen en onder water. Daar zaten (en zitten) de inzichten voor ons allen, daar zit de rijkdom.
- Het weekend dat wij 50 jaar van mijn allerliefste vierden met heel veel vrienden en alles wat er was. De liefde zo groot.
- Het moment waarop ik getuige van de keuze van de man van mijn leven om echt ja te zeggen tegen je eigen leven met alles wat daar komt kijken, zelfs als er angsten zijn.
- Het event met 160 anderen op de voormalige GGD testlocatie. Twee dagen lang in een bubbel, dansend, in stilte en in je eigen ruimte en dus met afstand. 1,5 meter niet uit angst of bescherming, maar om jezelf te vergroten.
- De nacht in het pikkedonker in de Cabiner in Drenthe, samen met mijn allerliefste. In stilte en reflectie verbonden. Daar kwamen de inzichten. Baanbrekend.
- De drie kerstkerstdiners als alternatief op ons jaarlijkse grote event. Een infuus van dankbaarheid en vervulling, twee dagen voor het land weer in lockdown ging.
En dat naast: De fijne momenten met mijn lieve gezin, familie en dierbare vrienden, niet op 1 hand te tellen. Mijn veerkracht, jouw veerkracht, onze veerkracht. Als je werkt met wat er is, dan is er zo veel mogelijk. De intense verbinding. Hoeveel mooier en magischer is het om deze tijd samen op te reizen, naast elkaar te zitten en met elkaar te lopen. Er voor elkaar te zijn in deze tijd. Waar ieder van ons nodig is, en waar cheerleading voor ieder van- ons welkom is. Fijn ook, nodig soms. Dierbaar vooral.
Een bijzonder, een prachtig jaar en het begin van zoveel meer moois en anders waar ik naar uitkijk.
