Ik ben en zo is het

160 vrouwen op anderhalve meter afstand. Je moet wel lef hebben om dat te durven organiseren en faciliteren. Nu. Het bedenken is 1, maar dat dan in concept en uitvoering brengen, dat is de next step. Niet de minste, want reken maar dat de weerstand groter is, als het podium groter wordt. Er is afstemming voor nodig, zorg en aandacht, focus en support. En moed natuurlijk. Die moed was te voelen. De zorgvuldigheid, de finesse tot in de details te zien. En de liefde, daar kon je niet om heen, die vloog door de ruimte het dak door. Het was een feest om daar bij te mogen zijn, getuige van te mogen zijn en te mogen voelen dat je niet alleen bent. Dat je die wereld niet alleen hoeft te dragen, maar dat we samen schijnen, als we onze waarheid spreken en leven waarvoor we hier besteld zijn. 

Zonder angst, zonder controle, binnen de kaders van wat gevraagd werd, enkel omdat dat moest. Buiten de kaders van wat mogelijk leek en op 1,5 meter afstand zo verbonden. Dichtbij ieders eigen kunnen, ook omdat ieder haar eigen plek had. Dit kan, ook Nu. ‘Natuurlijk’, heb ik steeds gedacht, ‘omdat dit nodig is. Juist Nu’. Dit is waar de wereld om vraagt, ook al lijkt het anders door de nevel die ons voorgeschoteld wordt. Als je daar doorheen kijkt, dat overstijgt, dan klopt alles. Right, here, right now.

Op allerlei vlakken gebeurde er iets.
Er werd geheeld, gehuild,
gelachen, gedanst tot op de stoelen.
Er werd verbonden,
alsof het altijd al zo was.
Inzichten kwamen als vanzelf
alsof ze door bleven stromen.
Net als de woorden, 
die maar bleven komen.

Het deed me goed, het deed me lachen en het maakte me intens blij. Want wat als ik inderdaad niet alleen ben en het klopt dat er zoveel mooie mensen zijn. Niet alleen dichtbij, maar ook daar. Niet alleen daar, maar overal ter wereld. Wat als dat waar is, dan komt het wel goed. Ik lachte en glimlachte, ik danste en liet mij lijden. Ik schreef en ik bleef schrijven en wist: ‘ook mijn boodschap van wie ik ben mag wat steviger’.

Ik scherpte mijn ‘I am’ of ‘Ik ben’ aan, sprak hem uit en deelde hem met het verlangen te verspreiden dat wat liefde is. In mijn eentje, niet alleen, samen, zo verbonden. Dank prachtige Claire voor jouw moed, de soul verbinding en de spiegel. Wat heerlijk dat ook jij dit niet alleen hoeft te doen. Het is de hoogste tijd. Het gaat allang niet meer over het individu op zichzelf. We doen dit samen. Jij, ik, wij.

Ik ben en zo is het.

IK BEN een verhalenmaker, een vrouw, een dochter en moeder van drie prachtige zonen. Een vriendin en een geliefde. Ik ben een verbinder in hart en ziel en zet in beweging. Ik ben een bruggenbouwer tussen werelden: oud en nieuw, donker en licht, hard en zacht.

Ik modereer, schrijf & verander
en laat een ander licht schijnen.
Ik denk namelijk
dat het reëel is
dat er veel moois is.

Ik geloof in liefde. Ik geloof dat liefde kwetsbaarheid is en luisteren zonder oordeel. Dat liefde delen is. Laten zijn wat er is, laten gebeuren wat er moet gebeuren. Laten gaan en leren van de dingen die op je pad komen. Ook als er pijn is en angst, ook als het buiten ons oplossingsvermogen lijkt te liggen. Ik geloof dat je vanuit liefde beter kunt kiezen, er beter kunt zijn voor een ander. Dat er vanuit liefde een andere werkelijkheid mogelijk is. In het hele leven, in de wereld en dus ook in het werk.

Ik ben creatief, dynamisch en energiek
Ik ben wijs geworden door de
lessen die ik leerde in het leven,
waarvan slechts enkelen
op school & de universiteit
en zo velen in de beweging
van het leven zelf.

Ik ben programmadirecteur van Voeding Leeft en schrijver van positieve verhalen. Omdat het nodig is dat alles, wat wel werkt, gezien wordt. Ik kan gedachten, ideeën en concepten omzetten naar een andere vorm. Door te kijken met andere ogen. Dat heb ik altijd al gedaan. Als kind, als student, als werkende, als mens.

Ik leef en werk graag met een ieder die ook anders durft te doen en te denken en die bereid is reflectief naar zijn of haar eigen handelen te kijken, net als ik. Die voor zichzelf zorgt en zich voedt met dat wat voor hem of haar werkt, net zoals ik dat dagelijks doe. Die ook de moed heeft te gaan en spreken buiten de zone van het comfortabele en buiten ogenschijnlijke grenzen. Omdat dat is wat de wereld nodig heeft.