In het midden

Deze weken loop ik elke dag een uur in de natuur. Ongeacht mijn agenda, ongeacht het weer. Deze weken heb ik namelijk 1 ding vooral nodig: ruimte. Het lijkt dat afgelopen weken het tegendeel van mij gevraagd werd. Van minuut tot minuut stroomde mijn agenda vol en leek alles prioriteit te hebben. Dat is logisch gezien de transformatie waarin we zitten als organisatie binnen een maatschappij die aan verandering onderhevig is. Net zo onlogisch is het als je weet wat ik met mezelf heb afgesproken. Jaren geleden.

Jarenlang heb ik getraind om ruimte te blijven houden in lijf en leden. Jarenlang heb ik er voor gewerkt, mijn fysieke en mentale gestel opgerekt, het groter en weerbaarder gemaakt. Nog steeds zet ik mij er elke dag toe om rust te vinden, om beweging te zoeken. Ook als ik geen zin heb, het regent of de agenda volstroomt.

Nu komt het
er op aan.
De ruimte vraagt
er om.
En is nodig.
Voor mijzelf
voor mijn kinderen
voor de organisatie
voor de wereld

Als ik nu geen ruimte had, dan had ik me mee laten slepen in de hevigheid van alles om me heen. Dan was ik ongetwijfeld meegeraasd in de wereld die aan het schudden is Dan had ik mijn emoties laten meeslepen door beide polen en was ik wellicht vanuit primaire reacties door het leven gegaan. Nu heb ik ruimte. Nu kan ik het merendeel van mijn tijd vanuit een ander perspectief kijken en luisteren. En kan ik in de ruimte ervaren tussen de uitersten. Daar waar zo veel is.

Deze weken had ik veel afspraken en toch liep ik elke dag een uur de natuur in. Deze weken zag ik in al die afspraken dat afstand als enige werkt. Deze weken zag ik daarmee opnieuw zoveel mooie nieuwe concepten ontstaan, had ik bijzondere gesprekken en voelde ik echte verbinding met mijzelf, de ander en dat wat we hier te doen hebben. Door de verhalen van anderen ontdekte ik steeds meer dat waar is. Ik ontdekte een hele nieuwe wereld die er ook is. Die van het midden.

Het wereldbeeld is veranderd en het blijft veranderen. Willen we veranderen zo dat het werkt, dan hebben we oplossingen elders te vinden. Dan hebben we te zien wat er werkelijk aan de hand is. Dan hebben we het vandaag anders te doen dan we gisteren deden, omdat we vandaag meer weten. Dat vraagt los te laten wat je voor ogen hebt. Je plannen. Je gewoontes, de controle. Los te komen van dat wat je niet vasthouden kunt. Ook als je dat even niet ziet, ook als je even wachten moet.

Het vraagt steeds weer opnieuw te kijken, te luisteren en de juiste vraag te stellen, voordat je in de actie of oplossing gaat. We dienen geen pleisters op wonden te plakken die vervolgens gaan etteren. We hebben ze aan te kijken en te zorgen dat ze helen. Dat vraagt om stilte en dan met een blanco sheet te tekenen wat er nodig is, met alles wat je geleerd hebt. Doe je dat dan krijg je de antwoorden, zie je wat er anders kan, stromen de ideeën en kun je vervolgens in de actie om te zien of testen dat het lukt. Het is een principe dat in de U theory staat beschreven, dat ik ruim 10 jaar geleden las en waarbij ik eindelijk werd bevestigd in mijn denken. Ik heb het bestendigd in mijn leven en in de manier waarop wij werken.

Ik loop elke dag, soms alleen, soms met een ander. Soms in tempo, soms sta ik stil. Elke keer krijg ik nieuwe inzichten. Alsof ze zo voor het oprapen liggen. Elke keer is er meer dan de uitersten, is er mildheid, zachtheid, beweging. Daar is de wereld anders en is het aangenaam. Daar ben ik bij mijn eigen natuur. In het midden.

Dat midden hebben we nodig. De stilte en in de waarheid die van binnen uit komt. Daar dienen we te kijken wie we werkelijk zijn en wat we hier te doen hebben. Daar zitten de leiders, de volgers. de verstilden en de lichtstrijders. Daar kunnen we er voor de ander zijn, luisteren naar alles wat er is. Het moois, het donker, het licht, de sprankeling, de angsten, de zorgen en emoties, de verlangens, de ideeën. Vanuit die stilte is het er, is alles er. Vanuit die stilte zijn er oplossingen, omdat we het probleem niet meer als 1 zien, maar iets met vele gezichten en kanten met waarheden. Multidimensionaal.

Zorg dat je in het midden blijft, dat je je niet mee laat slepen, dat je bewust blijft van wie je bent en wat jouw rol is. Dat je blijft zien hoeveel effect jouw handelen op een ander heeft, beide kanten op. Dat je gelooft dat het uitmaakt dat jij er bent. En dat je blijft geloven in de mens, in de mensheid, door je te verbinden. In eerste instantie met jezelf.

Je kunt er komen, er is een ingang. Je hebt er alleen wel iets voor te doen. Ontkoppelen, loskoppelen, stemmetjes uitzetten en laten komen, laten gaan. Iedereen. Jij & Ik. Ga het midden in met haar stilte. Het zal je verrijken.