Proppers en vouwers

Je hebt proppers en vouwers leerde ik onlangs. Ik schaar mij eerder onder de proppers, ook zou ik best een vouwer willen zijn. Aan de buitenkant is er niet zo veel van te zien en is mijn huis, levendig, maar best op orde. Als je mijn kasten echter open doet dan mag je van geluk spreken als er bij het opendoen ervan niets op je valt.

Mijn kledingkast orden ik eens in de zoveel tijd, maar al snel ontstaat dezelfde gestructureerde chaos als daarvoor. Met jaloezie kan ik naar de kledingkast van mijn beste vriendin kijken waar alles netjes op volgorde, kleur en lengte hangt. Het is helaas niet aan mij besteed.

Opruimen klinkt voor mij als iets groots, of eigenlijk klonk het als iets groots. Totdat ik mij met mijn ‘geordende vriendin’ in Marie Kondo verdiepte. In 1 maand tijd leegden wij onze huizen en lieten wij alles, nou ja bijna alles, door onze handen gaan. Enkel wat echt waarde voor ons had hielden wij bij ons. Elke dag brachten wij elkaar op de hoogte van onze vangst. Met voldoening. Ik had niet alleen een opgeruimd huis, maar ook een opgeruimd hoofd. Bovendien leerde ik dat je ook stapje voor stapje kan opruimen, dat ook dat een goed gevoel kan geven en dat niet alles wat je hebt belangrijk is. Dat gegeven heb ik meegenomen en mijn huis ziet er inmiddels een stuk opgeruimder uit, ook of zelfs achter de kastdeuren.

Vorige week was ik alleen thuis. Ik had mij die week van alles vooraf kunnen voorstellen, maar niet dat mijn opruimzin zou gaan opspelen. Terwijl de temperatuur buitenshuis hoog opliep ging ik met alle gemak (en plezier!) aan de slag. Oude notities boekjes bladerde ik door, ik kwam kaartjes, brieven, doopkaarsen, zilveren broodmanden, moederdag-briefjes en van nog heel veel meer tegen. Heel veel ging er door mijn handen en riepen herinneringen op die dienden of niet. Sommige bewaarde ik (‘Sinterklaas hoe komen de kadoos in de kelder????’, ‘Mama, ik hou van jou, je maakt lekker eten en maakt het gauw) en van heel veel nam ik afscheid.

Deze manier van opruimen bracht mij een stap verder. Het gaf mij ruimte en bevestiging van de rode draad in mijn leven en het bestempelde wat voor mij essentieel is. Een helend effect.

Nu de kasten op orde zijn, is mijn computer aan de beurt. Onze organisatie is fors gegroeid en daar waar jarenlang op verschillende computers met verschillende drives werkten is het nu tijd voor een centraal systeem. 100-en documenten gaan aan mij voorbij van de afgelopen 7 jaren toen wij begonnen.

Met een glimlach van binnen en soms hardop ga ik door alles heen. De eerste presentaties, visiedocumenten, de plannen die wel en niet lukten, de basis van de eerste programma’s. De lijn die steeds helderder werd. Sommige dingen bewaar ik voor mijzelf als herinnering met een gevoel van trots en dankbaarheid, veel meer spreek ik uit. Andere zaken deel ik centraal op de nieuwe drive en alles wat dubbel is of niet dient gaat in de digitale prullenbak. Het resultaat: Rust en ruimte voor genoeg dynamiek en nieuwe ideeën en mogelijkheden om nog meer te creëren.

Propper of niet, opruimen is er bij mij gaan horen. En geloof het of niet: I love it!