What lights me up
Ik heb absoluut het voordeel dat ik met de zon geboren ben. Maar dat zorgt slechts voor de helft of je geluk kunt ervaren of niet. Er zijn andere factoren die een rol spelen. De omstandigheden, denk je misschien. Klopt, maar die tellen maar voor 10 % mee in de beleving van geluk. Het is bewust gedrag dat voor 40% gelukt bepaalt. Laten we dat stuk nou zelf in de hand hebben.
Net als anderen ken ik het leven en de grimmen ervan. Iedereen van ons krijgt zijn of haar deel. Allen in een andere vorm. Iedereen heeft een keuze hoe zich tot die gebeurtenis of omstandigheid te verhouden. Of het nou leuk is of niet. Ik heb geleerd om de verschillende kamers van het leven te betreden, om verder te kijken, om ook het donker aan te kijken als het niet leuk is en om de aandacht te geven aan dat wat ik wel veranderen kan.
Vooral focus ik op wat mij oplicht:
vroeg opstaan & dan hardlopen
een diepgaand of filosofisch gesprek
de tijd hebben, waarin alles kan
een blog schrijven als de woorden stromen
dansen door de kamer
koken met producten die echt zijn
bloemen van Klavertje vijf
een bezoek aan mijn favoriete koffietentje
een rondje op markt van Haarlem op zaterdag
lekker eten met vrienden
pokeren met mijn mannen
een natuurhut in de middle of nowhere
Vaak denken we dat ons ‘iets overkomt’, terwijl we een keuze hebben hoe ons er naar te verhouden. Ben je ziek, kun je erkennen dat je ziek bent. Kun je keuzes maken die jouw conditie helpen? Kun je nee zeggen tegen dat wat niet voor jou werkt? Kun je ontspannen, er mee zitten, het voelen? Kun je de boodschap zien die er onder ligt?
‘Als ik ontspan dan voel ik alles, dus ga ik liever door’, zei 1 van onze deelnemers deze week. Niet kunnen of willen voelen en daardoor ‘maar doorrazen’, gebeurt geregeld in onze westerse maatschappij, omdat emoties anders niet meer onder controle zijn, of de pijn niet meer te overzien. Een interessante contradictie. We hebben ruimte nodig om andere keuzes te maken.
We kiezen er vaker voor om de touwtjes wat strakker aan te trekken, zodat het er ogenschijnlijk niet meer is. De industrie helpt ons daar een handje bij. Wij proberen dat wat we niet willen voelen te managen met controle, pillen, alcohol, eten, en doorrazen en zijn dan verbaasd dat het niet beter gaat.
Het doorbreken van een patroon kan bijzonder pijnlijk en onaangenaam zijn. De plek waar je erkent dat het er allemaal is, is ook de plek waar de verandering begint omdat er acceptatie is. Dat is veel meer dan ‘ok’ zijn met de omstandigheden, het gaat er om dat je ze ziet, dat je er niet tegen vecht, dat je met het ongemak kunt zijn. Dan kun je het ritme voelen, dat je mee kunt bewegen en kunt voelen wat er nodig is.
Ons werk gaat veel verder dan vertellen wat er in het lichaam gebeurt. De kennis is de ingang, het begin. Daar voorbij begint het bewustzijn, van eigen patronen en gedrag. Daar begint de erkenning en de acceptatie, daar begint het verlangen wat je anders wil en daar begint het trainen van nieuwe patronen elke dag weer. Bewust gedrag dus.
Je loopt niet in 1 dag een marathon, net zo goed dat je niet in 1 dag leert te ontspannen. Het gaat in stapjes, stapje voor stapje. Belangrijkste is dat je weet waarom je dit wil, en weet waar je heen wil. Niet aanwezig zijn omdat het moet of in je agenda staat, maar omdat je dat diep van binnen wil. Echt ‘ja’ zeggen tegen de dingen die je doet. En anders ‘nee’ zeggen, omdat jij dat wil en dat goed voor je is.
Dat maakt het leven een stuk gelukkiger, zelfs als de omstandigheid niet leuk is. Of je nu met de zon bent geboren, of niet.
Net als anderen ken ik het leven en de grimmen ervan. Iedereen van ons krijgt zijn of haar deel. Allen in een andere vorm. Iedereen heeft een keuze hoe zich tot die gebeurtenis of omstandigheid te verhouden. Of het nou leuk is of niet. Ik heb geleerd om de verschillende kamers van het leven te betreden, om verder te kijken, om ook het donker aan te kijken als het niet leuk is en om de aandacht te geven aan dat wat ik wel veranderen kan.
Vooral focus ik op wat mij oplicht:
vroeg opstaan & dan hardlopen
een diepgaand of filosofisch gesprek
de tijd hebben, waarin alles kan
een blog schrijven als de woorden stromen
dansen door de kamer
koken met producten die echt zijn
bloemen van Klavertje vijf
een bezoek aan mijn favoriete koffietentje
een rondje op markt van Haarlem op zaterdag
lekker eten met vrienden
pokeren met mijn mannen
een natuurhut in de middle of nowhere
Vaak denken we dat ons ‘iets overkomt’, terwijl we een keuze hebben hoe ons er naar te verhouden. Ben je ziek, kun je erkennen dat je ziek bent. Kun je keuzes maken die jouw conditie helpen? Kun je nee zeggen tegen dat wat niet voor jou werkt? Kun je ontspannen, er mee zitten, het voelen? Kun je de boodschap zien die er onder ligt?
‘Als ik ontspan dan voel ik alles, dus ga ik liever door’, zei 1 van onze deelnemers deze week. Niet kunnen of willen voelen en daardoor ‘maar doorrazen’, gebeurt geregeld in onze westerse maatschappij, omdat emoties anders niet meer onder controle zijn, of de pijn niet meer te overzien. Een interessante contradictie. We hebben ruimte nodig om andere keuzes te maken.
We kiezen er vaker voor om de touwtjes wat strakker aan te trekken, zodat het er ogenschijnlijk niet meer is. De industrie helpt ons daar een handje bij. Wij proberen dat wat we niet willen voelen te managen met controle, pillen, alcohol, eten, en doorrazen en zijn dan verbaasd dat het niet beter gaat.
Het doorbreken van een patroon kan bijzonder pijnlijk en onaangenaam zijn. De plek waar je erkent dat het er allemaal is, is ook de plek waar de verandering begint omdat er acceptatie is. Dat is veel meer dan ‘ok’ zijn met de omstandigheden, het gaat er om dat je ze ziet, dat je er niet tegen vecht, dat je met het ongemak kunt zijn. Dan kun je het ritme voelen, dat je mee kunt bewegen en kunt voelen wat er nodig is.
Ons werk gaat veel verder dan vertellen wat er in het lichaam gebeurt. De kennis is de ingang, het begin. Daar voorbij begint het bewustzijn, van eigen patronen en gedrag. Daar begint de erkenning en de acceptatie, daar begint het verlangen wat je anders wil en daar begint het trainen van nieuwe patronen elke dag weer. Bewust gedrag dus.
Je loopt niet in 1 dag een marathon, net zo goed dat je niet in 1 dag leert te ontspannen. Het gaat in stapjes, stapje voor stapje. Belangrijkste is dat je weet waarom je dit wil, en weet waar je heen wil. Niet aanwezig zijn omdat het moet of in je agenda staat, maar omdat je dat diep van binnen wil. Echt ‘ja’ zeggen tegen de dingen die je doet. En anders ‘nee’ zeggen, omdat jij dat wil en dat goed voor je is.
Dat maakt het leven een stuk gelukkiger, zelfs als de omstandigheid niet leuk is. Of je nu met de zon bent geboren, of niet.
