Dag 19 uit een dagboek

Vandaag doe ik niets. Ik zal ‘ledig’ zijn, waarvan enkel de gedachte mij moeite kost. Omdat ik hardnekkig geprogrammeerd ben in beweging te zijn. Gelukkig heb ik ook heel wat energie meegekregen, maar inmiddels weet ik dat altijd ‘aan staan’ zinloos is. Dat heb zelf mogen ervaren en bij anderen mogen zien. Met de lessen in mijn leven heb ik al jaren mijn eigen modus gevonden en daarmee de perfecte balans, die voor mij heel goed werkt. Als een vloeiende beweging. En in het moment.

Zo laveer ik de dagen ‘normaal’ tussen actie en ontspanning, tussen geven en ontvangen, tussen geluid en stilte, tussen zorgen voor de ander en zorgen voor mezelf, tussen ego en soul. Deze weken zijn alleen niet normaal en in alle facetten is het net een beetje teveel van het een, waardoor het ander onderdrukt is. Logisch, want in een crises is het nodig om te overleven. 

Niets mis mee dus. 

Als je maar op het
juiste moment weer
terug beweegt
naar de andere kant
om in het midden
uit te komen. 

Omdat ik hard kan werken en ook van – zinvol – werken hou, moet ik er moeite voor doen om dit te doorbreken. In de actiestand is een teken van moeheid immers gemakkelijk te onderdrukken. En stil zitten als dat nodig is, kan je nog moeier maken en je juist beschermen door weer  in beweging te gaan, Daar zit echter niet de key, die zit in de overgave en te voelen wat er echt nodig is. Je af te vragen wat er werkelijk ‘moet’. Vandaag, in dit moment. 

Ik heb daar mijn meters voor, die van mijn hartslag bijvoorbeeld en ik weet heel scherp wat ik dan te doen heb. Na drie weken aan staan is, zal ik vandaag dan ook even niets doen. Ik zal niet in de ochtend het voorstel maken wat nog op mijn lijstje staat of het concept dat ik in schets heb verder uitdiepen. Ik zal de jongens vandaag laten, ook als interventie nodig lijkt. En zelfs zal ik vandaag geen ochtendwandeling maken. Omdat ik dan nog lig te slapen. 

Ik zal muziek aan doen die resoneert, veel kaarsen aansteken en het licht dimmen. Ik zal wachten tot het water kookt en er thee van maken als het heet is. Ik zal lezen en luisteren. Ik zal de zonnestralen voelen. En voelen wat mijn lichaam nodig heeft. Mij voeden met wat goed voor mij is.

Ik zal vandaag schrijven
niet omdat het moet of
omdat ik dat in mijn hoofd heb,
maar omdat ik dit
genoteerd wil hebben.


Omdat dat
nodig is. Denk ik.
Juist nu.