Dag 21 uit een dagboek

Mijn dag begon met tai chi in de tuin gevolgd door een meditatie. Een gegronde voorbereiding op een dag vol on line sessies. Vol inspiratie en mooie mensen dat wel. Toch moet ik voor, tussen en na de gesprekken op de computer even bewegen, niets doen, loskoppelen. Dat doe ik ‘normaal’ ook op een dag als ik veel ‘fysieke’ meetings heb, waardoor ik in het algemeen ontspannen ben en gemakkelijk kan schakelen. Maar voor het nieuwe normaal moet je een nieuw ritme vinden.

De eerste call was over een project in India. Wat zijn er veel mooie mensen in de wereld die geloven in ‘beter’. Ook al is er zo veel ellende in een land, ook al lijken de armen armer uit een crisis te komen, ook al zijn de krachten zo hevig. ‘Ik geloof in het universele van de mens’ zei hij, ‘ongeacht waar je woont, hoe je geschoold bent of hoeveel geld je hebt’. Ik geloof dat ook. Ik geloof dat ieder mens liefde nodig heeft en gezien wil worden. Het was de wederzijdse waardering en herkenning waardoor samenwerking zo logisch lijkt. 

Echt ergens in geloven
en daar dan volledig
voor gaan,
waardoor je iets
in beweging kunt zetten
en zo dat het persoonlijk is.
Dat bindt.

Steeds meer kom ik mensen tegen die er hetzelfde instaan. Hetzelfde zien, hetzelfde geloven, dezelfde passie en drijfkracht hebben. Zo ook met de hele club van Voeding Leeft. Vandaag kwamen we weer bij een voor ons – sinds kort – wekelijkse Uurtje Inspiratie. Om te verbinden, om ander licht te schijnen, voor een hart onder de riem. We hadden het over hoe je je eigen leven bewust kunt inrichten ten tijde van een crisis, over de juiste balans tussen mannelijkheid en vrouwelijkheid, over stabiliteit. Dat is bijzonder, want deze mensen snappen heel goed waar het over gaat. Deze mensen helpen anderen naar een nieuw leven, dag in dag uit. En ook zijn deze mensen nog steeds in staat om in de spiegel te kijken en te zien waar er nog wat licht te schijnen valt. Zodat ze er nog meer kunnen zijn voor een ander. Ik denk dat zelfreflectie een belangrijke basis is.

Het klopte, de hele sessie, de vragen, de antwoorden, de teksten, de muziek. In grote mate geïmproviseerd en op het rechte pad. We sloten af met woorden die in lijn waren met de kaart die ik even daarvoor voor de sessie getrokken had: ‘Remember if you do not know where you are going, any path will take you there.’

Het is de kunst te vinden
wat bij jou past en
daarin de juiste balans te hebben.
Tussen mentaal en fysiek
tussen yin en yan
tussen vrouwelijk en mannelijk.
Als in alles in het leven.

Ondertussen werd de kamer van mijn jongste behangen en geschilderd. Wat was hij trots op zijn zelf uitgezochte kleuren en design. Met zijn hand ging hij over de muren. En samen met de schilder verfde hij de kast. Daarna hakte hij hout om alvast in zijn rol van de musical te komen. Hij heeft de smaak te pakken van het visualiseren.

Ik trok mijn hardloopschoenen aan en ging op pad. Als ik aan het einde van de dag ga hardlopen dan is dat fysiek altijd een stukje zwaarder dan in de vroege ochtend. Het voordeel van later op de dag is dat ik in rap tempo de dag achter me kan laten met alles op de juiste plek. Ook als ik geen zin heb is hardlopen voor mij altijd een goed idee. Dat gevoel daarna is magisch. Voor mij werkt hardlopen als ontspanning voor een ander doet het dat niet. Hardlopen maakt mijn hoofd leeg en brengt me vaak ook op ideeën. Zo ook vandaag. 

Ik kookte, bouwde een kaartenhuis met mijn middelste en met zijn vijven plus onze lieve ‘nepdochter’ haalden wij het behang van de kamer die morgen ‘nieuw’ wordt.

Het is tijd voor iets anders, tijd voor een frisse wind.