Dag 1 uit een dagboek

Vandaag begin ik met een dagboek. Omdat we deze dagen geschiedenis schrijven. Dat lees ik dan later graag eens terug, over enkele weken, als alles voorbij is. Als we onze rust gevonden, geschakeld hebben, we geleerd hebben om het anders te doen. Over enkele jaren kijk ik het terug, als we het ons nauwelijks meer kunnen herinneren en tegen elkaar zeggen: ‘weet je nog toen’.. 

Daarom schrijf ik
als reflectie
en als herinnering
voor mij en voor jou
Vandaag en morgen.

Vandaag is het enkele dagen later, nadat de wereld tot stilstand werd gebracht. Vandaag zaten we binnen. Vandaag schreef ik vele woorden vanuit mijn hart naar onze organisatie. Vandaag had ik inspiratie en creëerde ik samen een nieuw concept, want ‘we are all one’. Vandaag snoeide mijn oudste zoon de tuin, terwijl de middelste van 9 tot 5 uur achter elkaar online les had. De jongste die bewoog er mooi tussendoor, maakte zijn eigen planning en werkte alvast vooruit. Hoewel dat eigenlijk niet ‘mag’, creëert hij deze dagen zijn eigen vrijheid. Hij bakte pannenkoeken voor zijn broer die de hele dag school heeft. Een taart naar eigen recept volgde. Hij ruimde de keuken op, 

Het is geen weekend
geen vakantie en
eigenlijk ook geen schooldag.
Het is lente, ten voeten uit. 

Guy was aan het werk, in enkele dagen is zijn beroep opeens vitaal geworden. ‘s Nachts sliep hij nauwelijks omdat de medicijnen toevoer niet optimaal is van de groothandel naar de apotheek. In heel Nederland niet, zo blijkt. Zo hoor je opeens verhalen, waar je geen weet van had. Zo zie je verbanden die niet eerder zichtbaar waren. 

We aten samen, we klonken samen de klankschaal, er werd gevoetbald, gelachen, gestoeid, gegamed. We hadden een discussie over de regels. Een gewone dag zo op het oog. Die ook als voelde als niemandsland. Want wat is nu eigenlijk de bedoeling en wat vraag ik van mijn kinderen? Hoe kan ik thuis werken, terwijl er ondertussen in mijn huis school is. Het is nodig dat ik even schakel. En ook dat laatste restje controle helemaal los laat.

Ik zet een stap naar buiten en nog een. 

De natuur lijkt dank je wel te zeggen.
En als ruil daarvoor: als je blieft
wat was het prachtig vandaag
in alle rust en natuurlijke geluiden
De zon, de glinstering.
en al die kleuren die
langzaam verschijnen 

Het is lente.
De tijd waarop ook ik tot bloei kom. Dank je wel. Vandaag.